Jestem pewien, że znajdę sposób aby przekonać Cię, że strona światła jest mocniejsza od mroku. A jeśli chodzi o historię to na pewno się nie zaczęła to był dopiero prolog

Wystarczy spojrzeć na to co robisz TY a co robię JA. Wtedy wiadomo kto jest dobry a kto zły. Ja nie opowiadam o flakach i nie gardzę nikim. Ja nie zabijam dla rozkoszy i nie okłamuję nikogo.

Powiadam wam, Kroczcie drogą światła a w zimę nie będziecie w sandałach chodzili. Tak jest napisane w świętej księdze prastarych elfów.

Jasna strona ma swoje plusy a największym jest możliwość obcowania z naturą i wielka nagroda po śmierci

Elfie, nie ma dobra i zła. Nie ma przyjaźni i nienawiści. Nie ma miłości i wzgardy. Światło jest ulotnym i nietrwałym darem dla wszystkich, którzy czekają na swoją śmierć, na koniec swoich dni. Pod koniec twojej wojny świat upadł na kolana, podzielił się na wiele części. Wczorajsi sprzymierzeńcy stają się wrogami, dawni przyjaciele kierują ku sobie ostrza mieczy. Czym będzie ten świat za kilka lat? Mówisz, że jestem Twoim wrogiem. Kim jest wróg? Czy istnieje dokładna definicja, opis tego kim jest wróg? Czy potrafisz mi go przytoczyć?
Nie po to żyłeś, abyś teraz umierał od ostrzy elfie. Wróg... Wrogiem jest każdy z Nas, każdy z Nas krzywdzi drugą osobą niezależnie od tego, jaką ścieżką podąża. Możesz mówić o swoich prawych uczynkach, ale co powiesz zrozpaczonej matce, której dziecko zginęło z rąk twoich pobratymców? Czy odważysz się spojrzeć jej w oczy, czy będziesz w stanie powiedzieć jej, czemu jej jedyne dziecko leży bez życia na ziemi? Los zmienia się jak wiatr elfie, nigdy nie wiesz gdzie cię poniesie... Jednego dnia walczysz o to, co uznajesz za słuszne, drugiego... Drugiego widzisz swoje ofiary, istoty które skrzywdziłeś nawet nie zdając sobie z tego sprawy... To wszystko jest grą, bezcelową rywalizacją pomiędzy nieznanymi siłami. Siłami, które nazywasz dobrem i złem.
Ale czy potrafisz powiedzieć czym jest dobro? Potrafisz mi wskazać słuszną drogę? Pomyśl - zniszczycie ludzi i co pozostanie? Szeregi anonimowych grobów i setki zniszczonych dusz, rozpacz i ból... Przegracie... Ludzie spalą wasze lasy, wyprą was z tych ziem... Niezależnie jak potoczy się ta historia po raz kolejny pozostawi po sobie czerwoną kartę historii, kartę naznaczoną krwią i nienawiścią... Czy naprawdę tego właśnie pragniecie elfy? Dążycie do swojej nieuchronnej zguby, niezależnie od tego jak potoczy się wasz los. Możecie przeżyć, ale zniszczycie swoje ideały, swoje cele i marzenia... Marzenia o świecie bez zła i nienawiści, marzenia za które oddał życie twój ojciec. Nie dostrzegasz tego elfie. Nie chcesz tego dostrzegać. Nie chcesz spojrzeć w oczy swojemu przeznaczeniu i temu, co od zawsze czekało na tych, którzy wędrują po tym świecie. Nie przyznasz się do tego, ale boisz się swojego losu. Obawiasz się, że pewnego dnia będziesz leżał na ziemi i patrzył w niebo i tylko padający deszcz usłyszy twój szept, ostatnią rozpaczliwą próbę utrzymania się na tym świecie. Na tym świecie gdzie jest tyle rzeczy, miejsc i osób, które tak bardzo kochasz. Boisz się, że tego ostatniego dnia swojego życia nie będziesz niczego czuł, zostaniesz sam. Boisz się, że nikt nie będzie trzymał cię za rękę, nikt nie będzie po tobie płakał. Boisz się, że umrzesz samotnie, jako kolejny bezimienny bohater, jakich wiele leży przy drogach i ścieżkach. Boisz się, że skończysz jako potwór, bestia której nikt nie pokocha...
Ale nie elfie, ty tak nie skończysz... Nie... Dawno temu zakazałeś sobie płakać, zakazałeś sobie cierpieć. Nikt nigdy nie pozna całej prawdy, nikt nie zrozumie sensu twojego życia... Nie elfie, ty tak nie umrzesz... Tobie pisana jest inna śmierć. Według twoich bogów wiara jest kluczem. Więc ufaj jej elfie, ufaj jej z całego serca. Ty z nas dwóch nie umrzesz wzgardzony, znienawidzony. Ty nie umrzesz jako potwór, zdrajca, nikczemnik o nieznanej historii. Ciebie będą postrzegać jako bohatera... A kiedy po latach spojrzysz w przeszłość zobaczysz. Z czasem historia odkryje swoje karty i zrozumiesz.
Zrozumiesz czemu on chciał żyć dalej, chciał żyć nie jako żołnierz, ale jako coś co utracił. Zrozumiesz, czemu tak wyglądał los i przeznaczenie, pojmiesz wszystko. Zrozumiesz, czemu życie kończy się z rąk najbliższych, nawet jeżeli tego nie dostrzegamy. Zrozumiesz, czemu nikły człowiek nie jest w stanie podjąć tego brzemienia. I zapewniam cię - nagle wszystko stanie się jasne kiedy usiądziesz pod swoim drzewem patrząc na swoją rodzinę i zobaczysz ten dzień. Najwięksi bohaterowie nie pozostają w legendach elfie. Najwięksi bohaterowie nie mają miejsca na kartach historii, w księgach, czy w powieściach. O nich nie pamięta historia, są tylko drobnym pyłem na wietrze - trwają przez chwilę, po czym ulatują w dal, w miejsce do którego nigdy nie dotrze żadna myśl. Najwięksi bohaterowie o nie ci, którzy pokonali smoka lub potwora. Najwięksi bohaterowie to nie ci, którzy którzy uwolnili dziewicę z rąk upiora bądź zdjęli zaklęcie z przeklętej wioski. Prawdziwi bohaterowie to ci, którzy nie godzą się ze swoim losem, biorą go we własne ręce. Prawdziwi bohaterowie to ci, którzy poświęcili siebie dla swoich ideałów, tracąc przy tym samych siebie. Historia nie wie kim byli, nikt nigdy nie pozna ich imion. Wszystko co zrobili, zrobili dla nas, za cenę swojego życia, swojej duszy a mimo to nie ma dla nich miejsca na kartach historii. Nie elfie, nie ma dla nich miejsca w legendach i podaniach. Dlatego mogą istnieć już tylko w jednym miejscu, jedynym, dla którego zostali stworzeni. Nie znajdziesz ich już, nie spotkasz na ścieżkach zaświatów, nie złapiesz ich za ramię i nie powiesz "ja cię znam". Ty ich nie zauważysz... Przeminą obok ciebie w ciszy, odejdą w milczeniu a ty będziesz nadal żył.
Wiesz gdzie oni mogą żyć elfie? Wiesz jakie jest jedyne miejsce, w którym mogą znaleźć ukojenie? Oni chcą żyć w twoim sercu, w twoich wspomnieniach. Oni nie domagają się zaszczytów i honorów. Oni nie chcą abyś dostrzegał ich rolę w historii! Oni chcą ... Oni chcą abyś ty, ty i tobie podobni chociaż raz zatrzymali się i dostrzegli rzeczy kóre oni widzieli... Twoje serce - to jedyne miejsce, gdzie mogą znaleźć swoje ostatnie schronienie, gdzie mogą przebyć ostatnią drogę swojego życia, gdzie pozostaną na zawsze! Nie widzisz ich, nie słyszysz ich ale to im, nie swoim legendarnym herosom, zawdzięczasz ten świat! Ale wy tego nie widzicie... I tak w mroku historii rodzą się zdrajcy, potępieńcy, ludzie którzy musieli coś poświęcić. Nie chcą zyć jako wielcy wojownicy... Oni chcą żyć jako ludzie którymi byli... Ich historia, czyny... Tylko to pozostanie w głebi serca... Tylko to... Jeżeli to zauważysz...

Nie dostrzegasz wielu rzeczy. Trudno, kiedyś je zauważysz. Będziesz musiał.